zaterdag 3 december 2011

Voor de statistieken

Op 30 november, een dag voor ze 4 maanden was, rolde Lize van rug naar buik.

Op 1 december, Lize was precies 4 maanden, was ons meisje 63,5 centimeter lang en woog ze 6145 gram.


vrijdag 18 november 2011

Lachend Lizelotje

Lize.

Ja, we leren haar steeds beter en beter kennen. Dat is soms nog best lastig, want ze is een stuk onvoorspelbaarder dan Saar.
Saar was meteen al een kindje van het ritme, Lize is dat helemáál niet. Slapen doet ze telkens weer anders. Soms slaapt ze drie dagen achter elkaar op ongeveer dezelfde tijden, maar als ik daar dan de vierde dag zo'n beetje op reken, dan is het opeens weer heel anders.
Doorslapen doet ze wel, totdat ik dat hardop uitspreek, dan komt er weer een nacht dat ze plotseling om 3 uur een voeding wil. 's Ochtends, is ze de ene keer om 5 uur wakker, maar een volgende keer net zo leuk om half 10. Er is geen pijl op te trekken.
Soms is ze zooooo moe maar niet in slaap te krijgen, terwijl ze ook regelmatig in de box of op het kleed in slaap valt.

slapen in de box


slapen op het kleed


Wel is het een meisje (zoals zoveel tweede derde enz. kinderen) dat je makkelijk overal mee naar toe kan nemen. Boodschappen, op bezoek, op vakantie, naar de kermis, naar Sinterklaas, nooit gaf ze blijk van ontevredenheid.

En beweeglijk is ze. Het liefst ligt ze op het kleed in plaats van in de box, ze heeft graag de vrijheid.
Ik legde haar pas neer, midden op het kleed, ging vijf minuutjes naar de keuken, kom terug en madammeke ligt naast het kleed met een poppenkinderstoel in haar mond.


Als je haar op haar buik legt, laat ze zich graag na een tijdje omkukelen en pogingen tot omdraaien doet ze ook al (wat natuurlijk nog niet lukt).


Lize is ook héél vrolijk, ze lacht echt overal om en tegen iedereen en het is zo'n schattig grappig lachje.

Saar is nog steeds dol op haar kleine zusje (al krijgt Lize ook wel eens een klap als ze teveel aandacht krijgt en Saar moe is) en Lize wordt bedolven onder kusjes en knuffels. Saar is ook al begonnen met de opvoeding van Lize. Als Lize per ongeluk met haar voetje tegen Saar aankomt, zegt ze bestraffend:
"Nee Lize, mag niet!" of als Lize mijn haar vastpakt: "Mag niet Lize!"
Saar wil ook niet naar bed zonder dat ze Lize een kusje heeft gegeven.


maandag 14 november 2011

Sinterklaas en zwarte Piet

Natuurlijk mocht Saar vorig jaar ook al haar schoentje zetten, maar toen begreep ze er nog niks van.

Nu snapt ze het een stuk beter. Al een paar weken is dit het favoriete boek van Saar:

Aanrader!!!!

Zaterdag waren we (Lize, Saar en mama) even met Saars tante naar het dorp geweest, waar Saar onder andere een Pietenpetje kreeg.

Nog even naar de eendjes


We waren iets te laat voor de intocht op tv, maar hebben het laatste stukje nog wel samen gekeken.
Zaterdagavond mocht Saar voor het eerst haar schoen zetten, dat zag er zo uit:
Gooi wat in mijn laarsje....


Tja bij gebrek aan een winterpeen en stro hadden we bedacht dat het paard van Sinterklaas een appeltje ook wel lekker zou vinden, weer 's wat anders.

En de volgende ochtend trof ze het zo aan (blijkbaar hadden de kaboutertjes mama's schoen er ook bij gezet en had Sint daar al op gerekend).
Dank u Sinterklaasje

Mama moest wel even mee naar de schoen, blijkbaar is het toch allemaal een beetje spannend. Niet gek natuurlijk, als er vreemde mensen 's nachts in je huis komen....  Saar was erg blij met het cadeautje en ook met dat van Lize (die er natuurlijk niks van meekrijgt).
Van tante had Saar een Pietpop en een Sintpop gekregen. Sintpop moest mee lunchen en daarna moesten beide poppen mee naar bed.

Sint eet een bammetje mee

's Middags maakten we Saar na drie kwartier slaap wakker en gingen we naar de intocht in het dorp. Wederom iets te laat, maar Saar heeft nog wel de Sint en een boel Pieten gezien. O, dat was pas echt spannend! Lize sliep het grootste deel van het gebeuren ondanks de drukte en ook toen ze wakker werd, bleef ze lief om zich heen kijken zonder een kick te geven.

Beetje spannend, beetje moe ook...

Nadat Saar de Sint in het echt had gezien was het extra spannend om hem 's avonds weer op televisie te zien. Saartje kroop helemaal tegen mama aan.
Maar het schoenzetten heeft ze begrepen, want toen we vanochtend vertelden dat ze een laarsje mee mocht nemen om op het kinderdagverblijf te zetten, wilde ze hem meteen alweer op dezelfde plek zetten als hij zaterdagavond stond.

vrijdag 28 oktober 2011

Kaaskop

Soms doet je kind iets dat niet mag (al dan niet opzettelijk), je zou dan streng op moeten treden, maar eigenlijk moet je er gewoon héél hard om lachen. Zo ook vandaag...

Saar en ik zaten heerlijk aan tafel te smullen van pasta met tonijn. Papa lust dat niet en het is ons lievelingseten, dus als de kat van huis is.... Enfin.... We hadden de kaas en de rasp op tafel liggen om het feest nog completer te maken. Tegen het eind van de maaltijd viste Saar nog hier en daar een sliertje kaas van de tafel. Toen begon Lize een beetje te mopperen en ik ging kijken. Ik stond met mijn rug naar Saar en Saar vroeg een van haar favorieten vragen op het moment: "Wat doe jijijijijijij????" Waarop ik antwoord dat ik even bij Lize kijk en op dezelfde toon de vraag terugkaats: "Wat doe jijijijijijij???"
Saar zegt "kaas eten". Ik vermoed dat ze nog wat sliertjes heeft gevonden, vraag nog of het lekker is, geef Lize haar speentje, draai me om en zie dat Saar twee flinke happen uit het stuk kaas heeft genomen.

Gek kind!

maandag 17 oktober 2011

Mijlpalen

Kleine meisjes worden groot.... Voor hun mama en papa is dat heel erg genieten (maar ook af en toe behoorlijk slikken, want wat gaat het snel!!!)

Ons Lizelotje haalt natuurlijk de ene na de andere mijlpaal (eerste keer lachen met geluid, eerste keer verkouden, alweer in maat 62, speeltje vastpakken enzovoort).
Maar de titel van dit bericht slaat op Saar. Saar doet al een tijdje regelmatig een plas op het potje. Maar een poepje, dat vond ze toch wel een beetje spannend, vooral omdat ze vaak last heeft van verstopping en diarree (sorry voor de details). Maar vorige week deed Saar voor het eerst een poepje op het potje!!!! Hoeraaaa!


En vannacht sliep ons lieve kleine Saartje in een echt (peuter)bed. Geen ledikantje en dekentjes meer, maar een heus grotemeisjesbed. Dat deed ze echt super, ze ging zoals bijna altijd, direct slapen. We hebben haar niet meer gehoord. En vanochtend kwam ze haar bedje pas uit nadat ik even bij haar had gelegen. Ze zei: Dolly en babypop slapen. Waarop ik antwoordde: Nou, ga ze dan maar wakker maken, want daar is het wel tijd voor. Toen stapte ze uit bed en pakte haar poppen.


donderdag 6 oktober 2011

Goedgekeurd

En even voor de statistieken:

Lize is nu 5340 gram en 58,5 cm. Haar hoofdomtrek is 38,2 cm.
Ze heeft zojuist haar eerste vaccinatie gehad, en heeft heeeeeeel hard moeten huilen (gelukkig was mama er niet bij). Zielig hè? Saar was altijd een bikkel en gaf nauwelijks een kik. Hopelijk reageert Lize verder wel op de vaccinatie als haar zus, die er altijd goed en lang van sliep.

O, en nog feestelijk nieuws: Gisteren is er een nichtje geboren, ze heet Odilia!!!

Kanssieee!!!

Papa Bos, ging net als vorig jaar de halve marathon op Texel lopen, met zijn zus, het lief van zus en een vriend van zus.
Eigenlijk was hij van plan om alleen te gaan, maar zus van lief bood ons hele gezin een slaapplaats aan in een huisje op Texel, voor een paar nachten en dat konden we natuurlijk niet weerstaan. Dus wij vertrokken met onze meisjes naar Texel. We gingen op kanssieee zoals Saar dat zo mooi noemde. Een hele onderneming met een peuter en een baby van nog geen twee maanden, het leek wel een volksverhuizing! Maar het ging super in de auto. We namen vlak voor Den Helder een verkeerde afslag waardoor we op de afsluitdijk belandden, wat niet helemaal de bedoeling was, maar wat wel een mooie gelegenheid bood om Lize nog even te voeden.

Onverwachte picknick op de afsluitdijk


Daarna heerlijk op de boot en direct naar het strand en de zee!!! Wat vond Saar het geweldig. In haar rugzakje hadden we haar emmertje en schepje gestopt en ze was dolgelukkig toen ze dat uitpakte. We verzamelden wat schelpen, aten nog een lekker broodje en genoten van de zee.
Daarna was Lize weer aan een verschoning en een voeding toe en dat deden we in een strandtentje.

De zeeeeeee!!!!

Het strand!!!!!!



Vervolgens zochten we het huisje op waar we zouden verblijven en legden we Saar daar nog even in bed. Het was een schattig huisje met een enorme tuin en een wijds uitzicht.
We hadden flink wat boodschappen meegenomen dus toen tante en oom arriveerden konden we lekker koffie drinken en daarna eten. 's Avonds toen de kindjes sliepen natuurlijk allemaal aan de Wordfeud, ontzettend gezellig!

De volgede dag wilden we natuurlijk nog een keer naar de zee. Dit keer gingen we op en neer naar het strand bij de vuurtoren.

Lize slaapt....

Heeeeeeeel veel zand

Papa duwt zijn meiden

Mama probeert het ook even...

Met opa naar de paardjes kijken in de tuin bij het vakantiehuisje
Op zondag liepen de heren en dame de marathon wat ze allemaal geweldig deden. Mijn meisjes en ik gingen samen met opa (die ook voor een paar nachtjes op Texel was) en de beste vriendin van tante, onze helden toejuichen. Saar was lichtelijk in shock dat papa haar zomaar voorbij rende, maar de tweede keer ging het beter en zei ze al "hup papa" (alleen iets te laat, maar ach...). Helaas konden we onze helden niet binnenhalen (door slaapjes, voedingen en gebrek aan plaats in de auto). Maar toen de helden weer terugkwamen werd het hartstikke gezellig op het terras achter ons huisje. Iedereen genoot van het mooie weer. Daarna met z'n allen eten en 's avonds toen het grut ein-de-lijk sliep (verstopping enzo...), weer fanatiek aan de Wordfeud.

Maandag moesten we helaas alweer gaan, maar niet voordat we ecomare hadden bezocht.



Een zeehondje

Poseren


Op de boot nog een voeding en een verschoning voor beide dames.  Vervolgens een boterham in de auto en toen lekker slapen, om na een dik uur aan te komen bij opa en oma in weer een andere uithoek van het land. Daar logeerden we nog twee nachtjes (helaas geen foto's) en toen kwam de vakantie toch ten einde helaas.

Wel heeft Saar bij opa in de tuin nog heerlijk met David (achterneefje) gespeeld en noten gezocht, bloemen en druiven geplukt enzovoort.

Met achterneefje David bij opa in de tuin


En gingen we (alleen de meisjes, want papa moest werken) afgelopen zondag met opa en oom Berten, tante Natascha en grote neef Rowin naar de kermis in het dorp van opa. Daarna lekker pannenkoeken eten met z'n allen!

In de draaimolen, in de auto...

.... en in de tractor.

dinsdag 20 september 2011

Impressie van de afgelopen weken

Poeh hee, het valt niet mee om even tijd te vinden om een berichtje te schrijven met een peuter en een baby in huis. Dus even snel een kleine update van de laatste anderhalve week.

Een tijdje geleden alweer gingen we met het hele gezin op kraamvisite bij Mira, die vier dagen ouder is dan Lize. Mira en haar papa en mama wonen helaas best wel ver weg, maar gelukkig is er tegenwoordig twitter, facebook, whatsapp en heel ouderwets de mail. Desalniettemin is het natuurlijk veel en veel leuker om elkaar even live te bewonderen. De twee babymeisjes vonden het heel gezellig samen in de box (hoewel Lize nog half sliep).


Ook hebben we laatst voor het eerst lekker met z'n allen in het bos gewandeld.



Gingen we traditiegetrouw met opa naar Keramisto, een pottenbakkersmarkt in het dorp waar ik ben opgegroeid. Saar kreeg daar een mooi fluitvogeltje, die ze koesterde als een schat.







Saar had de grootste lol in de regen.



En dan nog een foto van Lize, gewoon omdat ze zo schattig is....



maandag 29 augustus 2011

Saar 2 jaar!!!

Zes dagen nadat Saar een zusje kreeg, was ze ook nog zelf jarig. En hoewel we het rustig hebben gehouden en het hebben gevierd in een paar uur tijd, heeft Saar een fantastische verjaardag gehad.
Wat voelde ze zich jarig! Blij met het bezoek, de taart (gemaakt door Liza, van taartenvanliza.nl), de slingers en alle cadeaus. Een erg dankbare jarige. Ze heeft echt van begin tot eind volop genoten van alles.

Hieronder een impressie:



Saar trakteert op het kdv

Als je een zusje krijgt, moet je natuurlijk trakteren! Oma maakte, samen met lief, prachtige traktaties....
Samen met tante bracht lief Saar naar de Kukel. Zijn fotocamera liet hij daar en zie hier het resultaat.
Saar trakteert!

Saar vond het gewéldig om haar muisjes uit te delen. Ze wist precies wat ze moest doen en begon al bij binnenkomst (wat dan weer niet de bedoeling was).

vrijdag 12 augustus 2011

Bevallingsverhaal

Tja.... Na al die berichtjes over afspraken met gynaecologen en verloskundigen zijn velen van jullie blijkbaar toch nieuwsgierig naar hoe het nou verder ging.... (zo niet, gewoon niet lezen!!!). Bij dezen dus....

Vanaf donderdag ongeveer had ik last van harde buiken. Zaterdag op het ctg leken die dus al vrij regelmatig... Het was het hele weekend spannend of het door zou zetten. Toen dat zondagavond nog niet was gebeurd, was ik er toch min of meer van overtuigd dat ik maandag een keizersnee zou krijgen.
Maar goed, het liep een tikje anders... (ja echt waar, een tikje maar).

Zondagavond begonnen de harde buiken toch wat vaker te komen en ook steeds pijnlijker te worden. Ik vroeg nog aan lief: "Zouden het toch geen weeën zijn?"
"Je zegt zelf altijd dat je het wel weet als het echte weeën zijn" antwoordde hij (en hij kreeg gelijk).

We besloten op een gegeven moment dat lief zijn zus, die op Saar zou passen, maar moest gaan ophalen, voordat het echt begon. Maar net op het moment dat hij weg wilde gaan, de afscheidszoen was al gegeven, kreeg ik een heel vervelende wee. Ik zag het dan ook niet zitten om een uur alleen thuis te blijven. Dus werd mijn schoonzusje gebeld en gevraagd een taxi te nemen. Daarna werd het ziekenhuis gebeld en ik mocht meteen komen. Dus toen mijn schoonzus er was, vertrokken we direct naar het ziekenhuis. De weeën waren al behoorlijk heftig op dat moment.
In het ziekenhuis werd ik opgevangen door een verloskundige die ik nog niet kende helaas.
De ontsluiting vorderde vrij snel, dus dat was prettig. Ik besloot wel om een ruggenprik te vragen want ik ervaarde de weeën als behoorlijk heftig. De anesthesist werd uit bed gebeld en wat een eeuwigheid later leek, kreeg ik de prik. In het begin werkte het heel goed, maar na verloop van tijd kreeg ik enorme persdrang, die ik bijna niet weggepuft kreeg.
Intussen constateerde de verloskundige dat de ontsluiting bleef hangen tussen de 5 en 6 centimeter en besloot ze samen met de gynaecoloog dat ik aan het weeënopwekkend infuus moest. De weeën "deden te weinig".
WAT??????? NEE!!!!!!
Ik vond het tot dan toe allemaal prima, zo'n natuurlijke bevalling, maar dat infuus zag ik dus echt niet zitten. Ik vond de persdrang nu al niet weg te puffen en zo'n weeënstorm zag ik niet zitten. Bovendien was in meerdere gesprekken gezegd dat ze "niet alles uit de kast zouden halen", "niet zouden blijven proberen", "geen toeters en bellen" enzovoort. Ik wilde dit niet ondergaan om er vervolgens na drie uur achter te komen dat het totaal geen nut had gehad, net als vorige keer.

Goed. Ik zei dit dus tegen de verloskundige die het er helemaal niet mee eens was (kende ze mijn dossier eigenlijk wel?) en die wegliep met de legendarische woorden "nou ja, hij hangt er nog niet aan". Blijkbaar liep ze weg voor versterking want even later probeerde ook de gynaecoloog me ervan te overtuigen om toch in te stemmen met de wee-opwekkende middelen. NO WAY dat ik daar mee in ging stemmen. Zelden in mijn leven ben ik zo assertief geweest. En terwijl zo'n beetje het hele ziekenhuis me waarschijnlijk een mietje vond omdat ik aandrong op een keizersnee, voelde ik me best wel een held omdat ik zo op mijn strepen stond.

Ze kon me niet dwingen zei ze, dus volgde de keizersnee.... De anesthesist lag waarschijnlijk net weer in bed toen ze werd gebeld maar ja. Tijdens de operatie werd druk gesproken over mijn ontzettend lelijke litteken, dat zij wel even mooier zou maken (het grote voordeel van een tweede keizersnee volgens haar) terwijl ik alleen maar kon denken aan of ons meisje wel gezond zou zijn.
Nou, dat was ze! De APGAR-scores waren een 9 en een 10, dezelfde mooie cijfers als Saar. De tranen van geluk stroomden over mijn wangen toen ze bij me werd gelegd. Wat was ze zoooooo mooi!!!!
Zoals ze al had beloofd naaide de gynaecoloog met heel netjes dicht
 en toen mocht Lize met haar papa mee en moest ik naar de uitslaapkamer. Ik vertelde de verpleegster tussen neus en lippen door dat ik het vorige keer zo ontzettend lang vond duren en zij beloofde me dat ze me zo snel mogelijk naar mijn dochter zou laten gaan. Desalniettemin duurde het natuurlijk een eeuwigheid, maar toen kwamen de verpleegsters me toch halen om naar mijn kamer te gaan. Lize werd op mijn borst gelegd en hapte meteen heel goed, wat een voorteken was voor een geweldige borstvoeding (Na 6 dagen zat Lize weer op haar geboortegewicht).

De eerste dagen was het even zwaar, maar het gaat steeds beter met me. Ook de bekkenklachten vallen ontzettend mee, wat erg fijn is. En Lize is gewoon, net als Saar, een ideaal kind. Alles doet ze goed (drinken, plassen, poepen, groeien enz.) en ze slaapt zelfs al door, afgelopen nacht van ongeveer 23.00 uur tot 5.30 uur, dus dat is heerlijk.

We genieten!

zaterdag 6 augustus 2011

Lize Charlotte Bos

Hoeraaaaa!!! Ons meisje is er! Ze werd geboren in het Maasziekenhuis in Boxmeer, afgelopen maandag (11 dagen na de uitgerekende datum), 1 augustus 2011 om 7.35 uur. Helemaal gezond! Ze woog 3945 gram en ze is prachtig!

 Saar is ook helemaal blij met haar zusje.... Lize krijgt wel 1000 kusjes op een dag.
Lieve Lize

Mooie Lize

Schattige Lize


Lizelotje

Eindelijk met z'n viertjes

Thuis

Zusjes

Nachtelijk onderonsje <3