zondag 22 juli 2012

Peuterpraat

Saar ziet een kalfje.
"Kijk, het lammetje van een koe!"

"Ik ben tegen een muggenbult aangelopen."

"Saar, denk je aan je drinken?"
"Nee, ik denk aan papa."

Saar vindt zichzelf al heel groot:
"Saar, je bent een kleine doerak"
"Nee ik ben een grote doerak!"

"Saar je bent een kleine aap"
"Nee, ik ben een grote aap!"

donderdag 12 juli 2012

Consultatiebureau/Consternatiebureau

Men noemt het wel eens het consternatiebureau en dat is volgens mij omdat kinderartsen en verpleegkundigen problemen zoeken die er niet zijn. Nou, bij ons was het andersom, Saar en Lize zorgden voor de consternatie, haha.
Eerst wilde Saar niet naar binnen (het cb is verhuisd, dus onbekend en ze hadden een wat krappe draaideur). Vervolgens wilde ze zich niet uitkleden. Eerst haar gerustgesteld, jajaja, en natuurlijk wel haar gevoelens erkend enzo, ik weet wel hoe het moet volgens het boekje. Maar nee, mevrouw deed haar kleren niet uit. Toen op strenge toon, maar ook dat werkte niet. Nou even het boekje weg en haar omgekocht met rozijntjes. Die beproefde methode werkte toch ietwat beter. Maar het ging nog steeds niet van harte. De mevrouw van het wegen en meten kwam eens om de hoek kijken. Ik zei sorry, Saar wil zich niet uitkleden. Dat had ze al gehoord (Ow, ze zal toch niet ook gehoord hebben van de rozijntjes?). Maar ze was verder heel vriendelijk en geduldig maakte precies de goede opmerking tegen Saar over het strikje op haar onderbroekje waarna Saar de laatste kledingstukken ook uit deed en meeging.
Even wegen. Neuh, dat wilde ze niet. Nou kijk maar eerst even naar hoe Lize het doet dan.
Maar die kleine schattige baby wilde ook niet. Met geen mogelijkheid kregen we haar op de weegschaal, niet met geweld en niet met engelengeduld. Goed nou, mama dan maar op de weegschaal (blij verrast met het gewicht, wel wat twijfels over de juistheid). Eerst alleen, toen met het ene kind en vervolgens met het andere. Daarna nog meten. Dat ging gelukkig iets beter al moest ik het wel even voordoen.

Goed toen naar de verpleegkundige. Wat een lief mens is dat toch! Maakte ook meteen een opmerking over dat Saar geen luier meer aan had, vroeg hoe haar pop heette waardoor Saar zich al meer op haar gemak voelde. Blokjes in een vormenstoof, prima. Treintje bouwen met de blokjes, ook goed. Een lijn tekenen, nee dat deed ze mooi niet (maar dat hoefde gelukkig ook niet).

Daarna de ogentest. Heel zachtjes mompelde Saar de gevraagde woorden bij de plaatjes.
Maar bij de onderste twee rijen zei ze:"Ik kan het niet zien"
En dus moeten we over een kleine maand weer terug. De verpleegkundige dacht dat ze het misschien wel zag, maar niet wilde of op haar gemak was. We zullen zien... Ik weet het niet. Slechte ogen komen wel veel voor in de familie.

Toen Lize, die liet even duidelijk merken dat ze in de eenkennige fase zit en wilde niet het voorgehouden kleine propje pakken (later bij de rozijntjes ging het echter prima, maar daar was de verpleegkundige niet bij). Thuis pakt ze de meest inimini dingen van de grond (en stopt het in haar mond), ze heeft een veel betere fijne motoriek dan Saar.

Toen als klapper op de vuurpijl de prikjes, ahhhh, zo zielig, Lize laat wel van zich horen hoor.
En toen snel weg, o nee, eerst nog wat rozijntjes snoepen.

En dan de statistieken (over het gewicht twijfels dus):

Saar:
Bijna 3 jaar
96 cm
13,8 kg

Lize:
Bijna 1 jaar
74 cm
8,4 kg
en haar hoofdje 44 cm

En nog even ter vergelijk, toen Saar 11 mnd was:
76 cm
9,5 kg
en het hoofd 47 cm

vrijdag 6 juli 2012

Zusjes

Hoe verschillend twee zusjes kunnen zijn, verbaast ons regelmatig. Zo liep Lize vandaag met kleren aan het ijskoude badje in en ging zitten. Dat zou Saar nooit hebben gedaan.
Lize eet slecht (steeds beter) en Saar goed (steeds slechter), Lize slaapt slecht en Saar goed en zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar het grootste verschil is toch wel dat Saar verlegen is en niet van drukte houdt terwijl Lize tegen iedereen lacht.

Gisteren lazen we onderstaand  bericht van het kdv.